| Schoon is haar Afrikamond |
| een aarzeling als kleurpotloden |
| haar lippen openen, haar |
| donker kroeshaar heb ik aan mijn hand |
| |
| haar houding als een landkaart strak |
| geen keuriger opengevouwen plooien |
| een kin die reikt naar God, |
| mij kijkt en ziet |
| een chocoflan van inex |
| tenminste houdbaar tot |
| |
| als staren naar een bodemloze put |
| zo helder en gericht |
| smeken haar echo-ogen |
| een slaperige galm: |
| koddig hoe een naam van mij |
| zich zo vermenigvuldigt. |
| |
| Met goudkoorts teken ik haar bladmond |
| in zoveel kleuren op een ezel |
| |
| |